Chroniqueur met talent

Christoffer Roelof (Chris) Tiddens (1913-1990) begon al toen hij nog jong was te filmen, vanaf midden jaren 30. Hij was  een enorm productief amateurfilmer, maakte naast zijn werk als leraar enkele tientallen 16mm-films, zowel vrij als in opdracht.

“Het werd niet gedaan in die tijd, het was een dure hobby. Maar ik was enig kind en bovendien vrijgezel, dus ik kon het me veroorloven. Ik vond filmen een aantrekkelijk iets, ik creëer graag iets. Een gezin had ik nog niet, dus ik ging bijna automatisch in de stad filmen.”

Vooral in vrije films blijkt zijn talent voor het innemen van fraaie camerastandpunten en het observeren van mensen en situaties. Enkele voorbeelden van zijn vrije oeuvre zijn: Zuidlaardermarkt (1939), Groningen 900 jaar (1940), Grunneger Klaaiploats (1941/2), waarin hij stad en ommeland vastlegde.

Ook uit zijn opdrachtfilms blijkt zijn filmisch talent, zoals in de films: De Groningse Beroepsbrandweer (1935), De Groningsche Reinigingsdienst Voorheen en Thans 1936–1949 (1949) en 25 jaar kinderhygiëne over het provinciale Groene Kruis (1953), bestemd voor vertoning in Zuidafrika. Rijk werd de Groninger amateurfilmer niet van zijn opdrachten, hij vroeg één gulden de meter, daarvan kon hij zijn hobby betalen.

Titels

Een specialiteit van Tiddens was het maken van (tussen)titels. Deze vormden een belangrijk element in het filmverhaal, aangezien hij nooit met geluid heeft gewerkt. Hij maakte deze titels ook voor andere filmmakers zoals J. Petersen.

Na de oorlog

Na de oorlog was hij actief in de GSF en nauw betrokken bij de film Het Groningsche Verzet (1947). Ook beperkte Tiddens zich niet tot filmen, hij was avonden per week van huis om films te vertonen. Eigen films, geleende films en gehuurde films bij de RVD en buitenlandse ambassades.

“Ik heb altijd een beetje opvoedende werking willen hebben en gaf meestal eerst een inleiding. Ik was in 1946 de eerste amateur in de stad die een geluidsprojector had, eigenlijk had ik een hele bioscoop op de fiets. De projector stond in een kistje achterop, het scherm had ik onder de arm. Zo kwam ik in bijna elke zaal van de stad.”

Ook heeft hij veel gefilmd voor en over de dr. Bekenkampschool over de lesmethoden op de latere Van Liefland-school, de school waar hij eerst als leraar en later als directeur aan verbonden was.

Een groot deel van zijn 16mm-films wordt bewaard bij de Groninger Archieven.

Bronnen

• Oude zwart-witfilms ook nu nog het aanzien waard, NvhN, 29-01-1988