Mevrouw Kuiper-Moes is in 1939 geboren in Bellingwolde. Op haar derde verhuisde het gezin naar De Leite, vlakbij de Duitse grens en daarna ging de familie verderop in het veen wone…

Mevrouw Kuiper-Moes is in 1939 geboren in Bellingwolde. Op haar derde verhuisde het gezin naar De Leite, vlakbij de Duitse grens en daarna ging de familie verderop in het veen wonen. In een klein huisje waar ze dicht op elkaar zaten. Haar vader slachtte wel varkens in het voorhuis. Het bloed van het dier voor de bloedworst moest daarbij snel geklopt worden (tegen het stollen). Mevrouw heeft hierom nooit bloedworst gelust.Ze hadden butagasflessen voor de verlichting en een lantaarn in de schuur. Water kwam uit een put, waar een kikker in zat, of van de regenafvoer. Daar dronken ze van. Het water uit de put vonden ze het lekkerst. Vader smokkelde wel, een schaap of varken bijvoorbeeld. Er werd goed opgelet dat er dan niet teveel douane was. Of dat anderen douaneambtenaren afleidden met een praatje of ze met een extra kopje koffie binnenhielden. Koffie en thee werd gesmokkeld onder de rokken. Dat herinnert ze zich nog uit haar kindertijd. Haar opa en oma hadden een grote boerderij met een koets. Daar speelden ze vaak en graag. Vader en moeder gingen ook wel mee. Al was moeder vaak druk aan het werk met het huishouden. Ze stopten ook hun sokken en als ze dat niet netjes deden moest het van moeder over. Ze hadden ook radio thuis. Mevrouw herinnert zich het programma De bonte dinsdagavondtrein nog goed. De radio mocht niet zo hard, dus zat ze met haar zus tegen de radio aan te luisteren. Als het bonentijd was, mocht ze niet spelen, maar werden de bonen klaargemaakt. Zo ging dat. Later toen haar ouders in de buurt woonden kocht haar vader met moederdag een bos bloemen. Ze mocht dan voor zichzelf ook bloemen uitzoeken, zolang ze dat maar niet aan moeder door vertelde. Dat vindt mevrouw nog steeds een mooie herinnering.