Henk Berghuis woonde op Wetsinge aan de molenstreek. Vader had daar een bakkerij en zo is hij het bakkerswezen ingerold. Meehelpen, en de koekjes in een trommel doen. Hij herinnert…

Henk Berghuis woonde op Wetsinge aan de molenstreek. Vader had daar een bakkerij en zo is hij het bakkerswezen ingerold. Meehelpen, en de koekjes in een trommel doen. Hij herinnert zich dat zijn vader eerst alles met de hand deed. Op een gegeven moment kregen ze een kneedmachine. Dat vonden ze een wonder. Ze brachten vroeger brood langs bij de mensen thuis, op de fiets. Dat was soms best zwaar als de wegen nat en zompig waren. Berghuis vertelt dat zijn vader 17 gulden verdiende met een week hard werken waarbij hij dan van vrijdag op zaterdag niet eens naar bed ging. Hij had dan nog een knecht die een gulden kreeg. Daarvóór werkte hij op een koekjesfabriek in Warffum. Dat verdiende nog minder. Als je daar nu aan terugdenkt is het bijna niet voorstelbaar hoe zwaar dat was. Na zijn diensttijd is Berghuis nog twee jaar schilder geweest. Vervolgens koos hij voor het bakkersvak. De bakkerij in Wetsinge was er toen al niet meer, die lag te afgelegen. Hij ging aan de slag in Bedum en verkocht zijn brood (in Sauwerd) in een winkel en aan de weg. Er was veel concurrentie. Als je ergens een verhuiswagen zag staan ging je daar meteen op af om te kijken of je hier een nieuwe klant kon werven. Op een gegeven moment was er nog maar een bakker in het dorp. Dat was niet onprettig, maar toen kwam de supermarkt en gingen de klanten daarheen. Berghuis vertelt dat hij op een gegeven moment bij een gezin thuiskwam dat hij altijd brood verkocht en waar hij toen in huis brood zag liggen dat van de supermarkt kwam. Door de week wilden ze dan nog een half brood bij hem kopen, maar daar had Berghuis geen zin in. Daar kwam hij dan niet meer. Als die mensen op zaterdag bij de supermarkt in het dorp brood haalden, moesten ze voor door de week maar vragen of de supermarkt dat bij hen kon langsbrengen. Daar ging hij niet meer voor bij de mensen langs. Dat verpestte zijn humeur dan wel voor een tijdje.