Montage van een interview met een oudere Groninger, in 2010 uitgezonden op RTV Noord. Herman van Calkar is 66 jaar. Hij heeft zijn hele werkzame leven, vanaf zijn twaalfde, getimmerd. Na de lagere school gingen de leerlingen die goed konden leren naar de ULO, de minderen belandden op de huishoudschool of de ambachtsschool. Op de ambachtsschool kon je schilder, bankwerker of timmerman worden. Praktisch gericht op de behoeften van de scheepswerven aan het Winschoterdiep. Van Calkar vertelt over dorpstimmerman Gras. Die kon veel maken, autopetten en wipkarretjes bijvoorbeeld. Hij vertelt over de Sinterklaascadeaus die hij en zij broer kregen bij Gras. Die waren groter dan thuis. Mevrouw Gras legde uit dat hij bij hen vermoedelijk harder had gezongen dan thuis. Van Calkars vader nam zijn zoon mee naar Dijkhuis (aannemer te Ruischerbrug) om daar een vak te leren. Je kon overal als kwajongen aan het werk omdat je bijna niets kostte. Je was eigenlijk pleegsman. Klussen als met een kar kozijnen, balken of ramen vervoeren. Daar kreeg hij na een tijdje wel genoeg van en dat motiveerde om zich verder te ontwikkelen en door te stromen in het bedrijf. Je leerde in de praktijk en zorgde er ook voor dat het werk goed was. Er was respect voor het vak. Tegenwoordig denken mensen dat als er iets getimmerd is, ze het zelf wel kunnen afverven in plaats daarvoor een schilder in dienst te nemen. Toen hij in 1974 voor zichzelf begon kon hij met een opdrachtgever nog rustig bespreken hoe de uitvoering zou verlopen en een planning maken. Tegenwoordig moet alles eigenlijk meteen klaar zijn en moet je een mooi kantoor hebben om mensen te ontvangen. In Loppersum staat een groot en mooi huis dat Van Calkar heeft gebouwd. Dat was een uitdagende klus. Als hij zijn leven met het bedrijf nog een keer over mocht doen zou hij het heel graag op dezelfde manier doen.