Montage van een interview met een oudere Groninger, in 2010 uitgezonden op RTV Noord.Mevrouw Vegter is 92 jaar, geboren in Loppersum. Vroeger kwam er bij de familie Vegter een landloper langs, Kip geheten, met spelden, naalden en kamferballen. Hij kwam lopend uit Veendam, sliep bij de buurman in de schuur en dronk koffie bij de Vegters die op boerderij Leegschuddel woonden. Er waren drie boerderijen, die namen hadden gekregen van de landlopers: Volhand (daar was eten genoeg ), Leegschuddel (daar was niets) en Vretop (daar kregen ze niets). Aardappels, pootaardappels, koren en vlas, verbouwden ze. Mevrouw hielp soms mee met poten. Voor korenzichten kwamen er soms arbeiders van elders. Die sliepen dan op de boerderij in het hooi. Ze aten bij de familie Vegter aan tafel. Leegschuddel was niet hun eigen boerderij. Voordat ze er heen gingen woonde de familie Vegter in Westeremden, waar ze als kind ook naar school ging. Ze vond het heerlijk in Westeremden. Na zeven jaar vertrokken ze echter naar Leegschuddel en tot haar trouwen woonde mevrouw daar.
Ze was graag onderwijzeres geworden, maar dat ging niet door. Ze moest werken, strijken en tafeldekken. Wat ze verdiende ging naar de spaarbank. Ze is met een boer getrouwd, een man uit duizenden. Eerst woonden ze in Loppersum, waar ze witte kool en aardappels verbouwden. Daarna konden ze een boerderij kopen in St. Annen. Maar ze werden er niet helemaal geaccepteerd. ’s Ochtends vroeg melkten ze de koeien; 60 ŕ 70 dieren, met een melkmachine. Daar waren ze heel vroeg mee. Mevrouw werkte er met vier mannen. Dat was bijzonder toen. Mevrouw heeft ook een tijdje een groentewinkel gehad. Van een aardige vrouw kreeg ze, toen die verhuisde, een fles parfum en een stuk zeep cadeau. Toen ze de boerderij hadden verkocht wilde mevrouw rijles nemen. Haar man was daar op tegen, maar ze had al een auto besteld! Een grote Mercedes. Ze rijdt nu nog steeds Mercedes. Zonder problemen gaat ze zo naar Zeewolde en waar je 120 mag, rijdt ze 120.