Montage van een interview met een oudere Groninger, in 2010 uitgezonden op RTV Noord. Cor van Dam vertelt dat je vroeger met je telefoon belde met de telefonist van de telefooncentrale die je dan handmatig doorverbond met degene die je wilde spreken. Meneer herinnert zich dat in het begin mensen helemaal niet genegen waren om een telefoon te nemen. Dan werd er wel huis-aan-huis gevraagd of mensen telefoon wilden. Mensen kwamen echter bij elkaar om te bellen. Hoewel niet iedereen dat wilde, soms moest je hiervoor dan weer betalen. Zelf had Van Dam eerst ook geen telefoon. Hij belde gratis op zijn werk. Van Zoutkamp via Oudeschip tot Loppersum en Garrelsweer stonden telefoonpalen. Dat viel allemaal onder het district Warffum. Om de 50 meter stond er een. Langs het spoor van Roodeschool tot Groningen stonden ze ook. Op de fiets met een gereedschapstas en een bosje draad aan het stuur reden ze daar langs voor de storingsdienst. Die telefoondraden raakten door harde wind wel eens in elkaar verstrikt. Daar kregen ze dan bericht over en dan gingen ze er op af. Om de draden weer uit elkaar te krijgen gooiden ze bakstenen de lucht in, die ze hiervoor speciaal in de fietstas hadden gestopt. In Uithuizermeeden bijvoorbeeld herinnert Van Dam zich de bekende zanger Jan Roos, die in stad en dorpen kwam om te zingen om geld te verdienen. Een collega van Van Dam zat in een telefoonpaal een reparatie uit te voeren. Jan Roos kwam voorbij. De collega zei dat Roos niet kon zingen, die werd boos en sloeg met zijn stok tegen de telefoonpaal zodat de collega niet meer omlaag durfde! Er werkten 35 man in Warffum bij de telefonie. Die palen moesten elk jaar worden nagekeken en de draden opnieuw gespannen. In de jaren 50 werden de leidingen ondergronds aangelegd. Daarna werd de telefoon ook geautomatiseerd. Dat was het moment dat iedereen thuis telefoon wilde hebben. Die aansluitingen moesten vervolgens allemaal worden aangelegd..