Montage van een interview met een oudere Groninger, in 2009 uitgezonden op RTV Noord.Nu mevrouw Grietje-van Dijk Vos, geboren in 1915 in Garnwerd. Als meisje werkte ze in een bakkerij en na haar huwelijk begon ze met haar man een bodedienst op Groningen. Tegelijkertijd hield ze er een winkeltje op na. Mevrouw vertelt dat ze na haar trouwen haar man meteen duidelijk maakte dat zij hem zou helpen met zijn werk. En zo ging ze mee naar Stad op dinsdag en vrijdag. Hun standplaats (op het bodenterrein) was F408. Ze vervoerden van alles. Zij deed de boodschappen voor de winkeliers en kocht kleding voor mensen uit het dorp. Eerst deed ze dat lopend, daarna op de fiets en uiteindelijk reed ze met een bestelwagen door de stad. In Garnwerd waren de mensen overwegend hervormd en in Ezinge gereformeerd. De paar gereformeerden in haar eigen dorp wilden geen boodschappen van haar krijgen omdat ze hervormd was. Mevrouw begreep daar niets van en vond dat erg vervelend. Het mooiste van de bodendienst vond ze het verhuizen. Dat begon toen haar man met een chirurg sprak die hem ging opereren. Die man wilde verhuizen van Groningen naar Eelde en vroeg of haar man dat ook kon doen. Mevrouw hielp hier bij mee: spullen inpakken in papier en in dozen. Prachtig werk bij de mensen thuis. Ze vond dan ook wel geld of sieraden die de mensen zelf al jaren niet meer hadden kunnen terugvinden. D ie waren daar dan erg blij om. Ze gaven de vorige verhuizer de schuld van het kwijtraken van die waardevolle spullen. Mevrouw vertelt een anekdote over een verhuizing van een notaris naar Rotterdam die ontzettend veel boeken had die ze in kisten inpakte. Die boeken moesten vervolgens in een kelder vol water. Mevrouw stond op een deur die op het water dreef. Er was ook een knecht mee die daar in Rotterdam vroeg wat voor buurt het eigenlijk was. Van de schilder kreeg hij te horen: “‘een koude kakbuurt”. Daar had mevrouw toen heel veel plezier om.