Abe Kuipers zit aan een tafel in zijn atelier. Hij vertelt dat zijn ouders beiden uit Groningen kwamen. Vader was zakenman en moeder een mei……

Abe Kuipers zit aan een tafel in zijn atelier. Hij vertelt dat zijn ouders beiden uit Groningen kwamen. Vader was zakenman en moeder een meisje van het platteland. Ze zijn getrouwd in 1913 en woonden aan de Noorderbuitensingel. Daar werd ook Reinold Kuipers geboren (later uitgever bij Querido). In 1916 verhuisde het gezin naar Rotterdam. Vader werd directeur van een kolen- en ijzerhandel. In 1918 werd Abe geboren. Ze woonden aan de Rozenburglaan, volgens Abe een mooie buurt.

Het leven in Rotterdam leek veel belovend, vertelt Abe, maar in 1918 kwam de Spaanse griep en in 1919 stierf zijn vader. Een drama voor de f……

Het leven in Rotterdam leek veel belovend, vertelt Abe, maar in 1918 kwam de Spaanse griep en in 1919 stierf zijn vader. Een drama voor de familie. Het gezin moest terug naar Groningen. De firma waar zijn vader werkte en kennissen huurden een groot huis aan de Noorderhaven voor hen. Zijn moeder had wel wat geld, maar besloot kamers te gaan verhuren. De eerste huurder was een jonge onderwijzeres. Verder veelal mensen van de universiteit en een Duitser, die werkte op de eerste clichéfabriek van Groningen.

Abe vertelt dat het voor hem als kind een moeilijke plek was om op te groeien, want zijn moeder had haar handen vol aan haar gasten. Zijn br……

Abe vertelt dat het voor hem als kind een moeilijke plek was om op te groeien, want zijn moeder had haar handen vol aan haar gasten. Zijn broer Reinold, vier jaar ouder, ging zijn eigen gang. Abe werd een heel speels kind dat veel tekende. Zo bestaat er nog een schetsboekje uit die tijd. De kostgangers veroorzaakten een gevoel van onbehagen bij de jonge Abe. Hij heeft zijn hele leven dat gevoel behouden. Het was vooral een gevoel van eenzaamheid. Met zijn broer Reinold had hij toen (later wel) weinig contact door het verschil in leeftijd. Ondanks dat zijn moeder zeer lief en zorgzaam was, had ze het te druk om voldoende aandacht aan hem te schenken. Gelukkig nam de onderwijzeres, die bij hen op kamers woonde, hem af en toe mee, zoals naar een tentoonstelling van Van Gogh in de Herensociëteit, destijds naast het Scholtenshuis aan de Grote Markt. Zijn belangstelling voor tekenen was alom bekend, ook op de lagere school. Er werd goed voor hem gezorgd. Toch voelde hij zich alleen. Het gevoel alleen te zijn, vertelt Abe, heeft hem zijn hele leven achtervolgd. Het stelde hem buiten de maatschappij.

De camera zoomt op Abe Kuipers in. Abe vertelt dat de eigenaar het huis aan de Noorderhaven tijdens de zeer koude winter in 1929 zelf wilde ……

De camera zoomt op Abe Kuipers in. Abe vertelt dat de eigenaar het huis aan de Noorderhaven tijdens de zeer koude winter in 1929 zelf wilde bewonen. Het gezin Kuipers verhuisde naar de Korreweg 90a. Dit huis keek uit over het Bernouilleplein richting academie Minerva (toen nog kunstnijverheidsschool). Zijn broer Reinold verliet de Handels-HBS in de St. Jansstraat. Abe ging op de HBS in 1932. De onderwijzeres, die mee verhuisd was en haar kamer opnieuw fraai en modern had laten inrichten, kocht van de benedenbuurman rechts - de schilder Derksen Staatsen - enkele werken. Toevallig zou Derksen Staatsen later de docent van Abe worden op de academie. Met Derksen Staatsen, vertelt Abe, voelde hij een klik.

…r, ging altijd de straat op en had veel contacten met meisjes. Hij ging in die tijd om met kunstenaars als Hendrik de Vries, Max Dendermonde en Ab Visser. Abe bleef een eenzame …

Abe vertelt dat hij besloot naar de kunstacademie te gaan, ondanks dat hij was over gegaan van de derde naar de vierde klas van de HBS. Een bezoek aan Pictura, waar hij de Ploeg had zien hangen, maakte grote indruk op hem. De wegen van de beide broers Kuipers gingen niet samen. Reinold, toen al dichter, ging altijd de straat op en had veel contacten met meisjes. Hij ging in die tijd om met kunstenaars als Hendrik de Vries, Max Dendermonde en Ab Visser. Abe bleef een eenzame figuur, ook in de drie jaar op de kunstnijverheidsafdeling van de MTS, waar de in totaal 18 studenten (Abe had zes medeleerlingen) nogal op zichzelf waren. Je had niet zoveel contact met elkaar herinnert hij zich.

Zorgelijk was dat hij in het tweede jaar van de HBS maar twee maanden naar school was geweest, omdat hij ernstig ziek werd. Hij vereenzaamde……

Zorgelijk was dat hij in het tweede jaar van de HBS maar twee maanden naar school was geweest, omdat hij ernstig ziek werd. Hij vereenzaamde, at veel te weinig en leed aan een ernstige depressie. Dit had o.a. te maken met de kostgangers, die altijd aanwezig waren in de woonkamer (waar een kachel stond). Abe voelde zich steeds meer alleen ondanks hun aanwezigheid. Zo lag hij een aantal maanden ziek op de divan in de woonkamer. In die zelfde tijd ontstond zijn interesse in de luchtvaart. Er vlogen immers steeds vliegtuigen over zijn huis naar luchthaven Eelde. Dit was een geheimzinnige wereld voor hem. Reinold nam vaak het blad Vliegwereld voor hem mee, terwijl hij thuis ziek lag. Hiermee troostte Abe zich.

Een ander aspect, wat hij angstig en griezelig vond, waren de doodsberichten van ooms van moeders kant, die jong gestorven waren. Deze rouwk……

Een ander aspect, wat hij angstig en griezelig vond, waren de doodsberichten van ooms van moeders kant, die jong gestorven waren. Deze rouwkaarten, vertelt Abe, zagen er in die tijd angstaanjagend uit met hun brede, zwarte kaders. (Close Up). Er werd nauwelijks gesproken over de gestorvenen. Zo weet Abe nauwelijks wie zijn vader is geweest.

Abe vertelt dat het werken op de academie hem erg goed beviel. Zijn moeder dacht dat je daar later niets mee kon verdienen, maar liet hem zi……

Abe vertelt dat het werken op de academie hem erg goed beviel. Zijn moeder dacht dat je daar later niets mee kon verdienen, maar liet hem zijn gang gaan. Abe daarentegen dacht alleen maar aan wat hij zelf graag wou en waar hij zich goed en beter bij voelde. Aan geld verdienen dacht hij niet. Abe, die later zelf docent zou worden op de AKI in Enschede, legt uit dat de huidige academies uitgaan van de inhoud en de vroegere academies van de vorm. De vorm had meer een technische kant. Je moet die echt leren en de docenten uit die tijd waren daar op ingesteld. Je moest bijvoorbeeld anatomie leren. Dit werd gegeven door docent De Wit. Je had een skelet en tekeningen van de spieren en iedereen moest dat doen. Overal was een uur voor: gipstekenen, modeltekenen, anatomie. Op de manier waarop je dat moest tekenen, legde de docent een claim. Andere docenten op de academie waren Kort en Valk. De laatste gaf beeldhouwles.

Abe behoorde tot de leerlingen waar men wel toekomst in zag. De gemeente kreeg genoeg van dit armlastige instituut en wilde het opheffen. He……

Abe behoorde tot de leerlingen waar men wel toekomst in zag. De gemeente kreeg genoeg van dit armlastige instituut en wilde het opheffen. Het was een ramp voor de docenten, die vervolgens een tentoonstelling gingen houden van het werk van de leerlingen. Die tentoonstelling van o.a. goede leerlingen als Bolling en Evert Musch bewerkstelligde dat er het volgende jaar wel twintig leerlingen in de eerste klas kwamen vanuit de provincie en de stad.

Abe herinnert zich dat er op een bovenlokaal in de academie een zweefvliegtuig werd gebouwd. Hij zat toen na zijn ziekte in de derde klas va……

Abe herinnert zich dat er op een bovenlokaal in de academie een zweefvliegtuig werd gebouwd. Hij zat toen na zijn ziekte in de derde klas van de HBS en was zelf gaan leren zweefvliegen met de meest primitieve toestelletjes. De angst was de bron voor het gaan zweefvliegen. Abe wilde zijn angst overwinnen door iets heel extreems te doen. Vliegveld Eelde was net opgericht. Je zat alleen in een toeste, vertelt Abe,l en moest heelhuids zien beneden te komen. Dit werd bekostigd door een groep rijke zakenlui in Groningen. Abe was aspirant-lid.

In juni 1940, vlak na de Duitse inval, deed Abe eindexamen. Abe vertelt dat hij heel veel moeite had zijn eindexamen af te maken, omdat zijn……

In juni 1940, vlak na de Duitse inval, deed Abe eindexamen. Abe vertelt dat hij heel veel moeite had zijn eindexamen af te maken, omdat zijn ziekte weer de kop opstak. Reinold Kuipers vertrok in 1938 naar Amsterdam. In die tijd hield Reinold zich veel bezig met de typografie en hij maakte gedichten. Hij was lid van het Verbond van Boekenvrienden. Zo vroeg hij aan Abe om het geschenk voor de Boekenvrienden te maken. Hierop maakte Abe een ets, waarop boeken stonden. Toen de oorlog uitbrak was hij met deze ets bezig, helemaal buiten het gebeuren van de harde werkelijkheid. Verschillende kostgangers verlieten het huis en het was Abe’s wens het huis zelf te huren.