1959 op 19-jarige leeftijd hoorde de heer Heikens dat tussen Groningen en Winschoten langs de snelweg bij het land van Kees Boon een boortoren kwam, waar men naar gas ging boren. zo geschiedde, er kwam een affakkeltoren die een enorme gloed verspreidde. Als je in het donker de koeien moest melken was het hierdoor feitelijk licht.
Verder merkte je hier niet veel van, al had Heikens´ vader land in de buurt. Wel was er activiteit die trillingen gaven in de grond. Er lagen kabels over de percelen en men deed proeven in de grond die trillingen veroorzaken.
Op 500 meter van een perceel van de vader van Heikens zou op een gegeven moment een boorlocatie komen. Dat werd later een productielocatie.
In 1962 of 1963 zocht men naar gas en het grote gasveld van Slochteren, op 500 meter van waar Heikens in Kolham woont, werd er aangeboord.
Het tracé van de Woldjesspoorlijn liep er nog. De NAM moest met groot materieel aan de slag voor de gaslocatie. Men wilde dat vervoer met een weg over het oude talud van deze spoorlijn organiseren. Dat vergde enige inspanning. Een hoge spoorbrug over de Hofsloot werd aangelegd, waar nog aardappel/ en bietenschepen uit Woudbloem over voeren. Er is van de Hoofdweg in Kolham een weg aangelegd over het tracé van het oude spoor.

In de herfst (1962) begonnen de werkzaamheden. Heikens kwam met zijn vrouw die herfst in Kolham te wonen. Hij wist ervan. Zijn buurman zat met een probleem, hij wilde een kamer huren in Heikens huis voor onderdak van een boormeester. Jan Mink was dat, die kwam in mei 1963 toen de boortoren werd opgebouwd. In juni 1963 begonnen de boringen. Die verliepen in eerste instantie voorspoedig. Totdat ze op een te hade laag in de bodem stuitten, waarvoor ze diamantboren nodig hadden, die uit de Verenigde Staten moesten komen.
Heikens is met zijn vrouw gaan kijken toen de diamantboren waren gearriveerd. Drie weken daarmee geboord. Toen was er iets spannends. Al vertelde Mink niet precies wat.
Heikens ging die middag kijken naar een vrachtwagen bij zijn huis, daarin zat 27 ton kwik. De chauffeur was op zoek naar het boorplateau. Toen ze door die keileem geboord waren kwam het gas met een druk van 270 atmosfeer. Het buizenstelsel hebben ze vervolgens vol laten lopen met kwik. Daar zijn geen ongelukken bij gebeurd.

Als bewoner heeft Heikens afgezien van deze eerste booractiviteiten weinig gemerkt van de gaswinning. Afgezien dan van de affakkeltoren die veel licht verspreidde een maand of drie. Daarna is die fakkel weer gedoofd. Waarom dat gebeurde weet Heikens niet. Misschien had het met de kwaliteit van het gas te maken. Dat weet Heikens niet.
Er was belangstelling in de kranten voor deze booractiviteiten. Vooral door de opmerking van de Belgische senator Leemans die aangaf dat er veel meer gas in de bodem bij Slochteren zat dan er in eerste instantie werd verteld. De media sprongen daar op. Dat heeft Heikens op de televisie wel gezien. Er kwamen ook verhalen over verzakkingen en hoe het zou aflopen met het boren en winnen van de gas. Heikens en anderen bleven er nuchter onder. Al heb je nu wel breuklijnen die hier en daar voor schade zorgen.
Er wordt nog steeds naar gas geboord in de omgeving bij Heikens. Eerst kwam het gas vanzelf omhoog, maar wat er nu nog zit wordt naar boven gepompt met generatoren.
Heikens werd zelf op het aardgas aangesloten omstreeks 1970 of 1971. Op het moment dat er een grote gasbuis werd aangelegd schakelden zij over op aardgas. Dat was ook schoner, dat vond mevrouw Heikens ook prettig.