De heer Filip Vedder stelt zich voor en vertelt dat hij op 4 juli 1922 is geboren in Scheemda. Hij vertelt dat hij is opgegroeid in een arbe……

De heer Filip Vedder stelt zich voor en vertelt dat hij op 4 juli 1922 is geboren in Scheemda. Hij vertelt dat hij is opgegroeid in een arbeidersgezin met een broer en een zus. Zijn vader was landarbeider. Zijn moeder maakte schoon bij boeren en was schovenbindster tijdens de oogsttijd. Hij groeide op in een arme tijd, maar er was altijd voedsel. Het gezin hield een varken voor de slacht en een varken voor de verkoop. Ook waren er een paar geiten en een melkkoe. Daarnaast onderhield het gezin een groentetuin. Een vertimmerd huis werd verhuurd en zorgde voor extra inkomsten.

De heer Vedder vertelt dat hij als kind sliep in opgeschud stro in een bedstee dat was afgedekt met een kleed. Later werd het losse stro ver……

De heer Vedder vertelt dat hij als kind sliep in opgeschud stro in een bedstee dat was afgedekt met een kleed. Later werd het losse stro vervangen door een strozak. Toen hij wat ouder werd sliep hij met zijn broer in een afgetimmerd keldertje. De heer Vedder vindt dat hij een mooie jeugd heeft gehad. Wel kreeg hij soms slaag zoals de meeste kinderen in die tijd. Zijn vader was zeeman geweest en had ook nog een eigen schip gehad. Nadat hij dit schip had verkocht werd hij nachtwacht bij strokartonfabriek 'De Toekomst". Omdat hem dat te eentonig was ging hij werken bij boeren. Als kind struinde Vedder vaak in de bossen en bij de zgn wijken (kanalen) rond Scheemda. Ook speelde en voetbalde hij met vrienden op allerlei veldjes. Als dit schade opleverde moest vader betalen en kreeg Filip een pak slaag of een trap in zijn achterste. Hij zat op een christelijke lagere school en liep soms wel eens weg uit verveling. Hij herinnert zich dat de schoolmeester toen de volgende dag vertelde dat hij in de hel kwam omdat hij zich zo misdroeg. Na terugkomst uit Nederlands Indië zag hij een aantal schoolmeesters terug en verwonderde zich over dit soort onderwijsmethoden. Vedder vond het niet leuk op school en vond (zeker achteraf) dat onderwijzers de kinderen vaak voor de gek hielden.

Na de lagere school ging de heer Vedder nog drie jaar naar de Ambachtsschool. Hij zou timmerman worden, een beroep waar je wat mee kon op ee……

Na de lagere school ging de heer Vedder nog drie jaar naar de Ambachtsschool. Hij zou timmerman worden, een beroep waar je wat mee kon op een dorp aldus Vedder. Maar het timmermansvak lag hem niet en hij liep weg van school omdat hij naar zee wilde om te varen. Hij werkte vervolgens een jaar bij een boer, terwijl zijn moeder ziek thuis was. Ook dat lag hem niet. Vedder vertelt dat hij het werk te eentonig vond. Hij werkte her en der bij kwekerijen. Ook werkte hij nog een tijd 's nachts in een groentendrogerij die aan het Scheemdermeer stond. Een vochtige dampende werkplek, waar hij de putten met groente leegde. Toen hij (op advies van zijn vader) een man die hem vaak een tik op het hoofd gaf met een vork op het hoofd tikte werd hij (tijdelijk) weggestuurd. Ook het werk op de groentendrogerij vond hij te eentonig. De economische crisis in de jaren dertig van de twintigste eeuw werd bij het gezin Vedder niet zo gevoeld vertelt Filip Vedder. Zijn ouders hadden constant werk. Wel herinnert hij zich de rijen werklozen die 's ochtend en 's middags moesten stempelen.

De heer Vedder zag tijdens de crisisjaren veel armoede. Hij vertelt van zijn twaalf jaar oudere broer die melkknecht was bij een boer en doo……

De heer Vedder zag tijdens de crisisjaren veel armoede. Hij vertelt van zijn twaalf jaar oudere broer die melkknecht was bij een boer en doorwerkte tijdens de grote landbouwstaking in het Oldambt in 1929. Toen zijn broer terug kwam van zijn werk werd hij in het Winschoterdiep gegooid door werklozen / stakers omdat hij had gewerkt ipv gestaakt. De staking bracht destijds veel rep en roer en verdeeldheid in Scheemda, ook tussen de verschillende kerkgemeenschappen. De familie Vedder was destijds Nederlands Hervormd en als kind ging Filip Vedder vaak naar de kerk. Later heeft hij met het geloof gebroken.

De heer Vedder vertelt dat de Tweede Wereldoorlog zijn leven drastisch veranderde. Vlak voor en in het begin van de oorlog volgde Vedder een……

De heer Vedder vertelt dat de Tweede Wereldoorlog zijn leven drastisch veranderde. Vlak voor en in het begin van de oorlog volgde Vedder een tuinbouwcursus. Hij was hiermee begonnen op advies van iemand en de cursus beviel hem erg goed. Met name scheikunde en grondleer vond hij zeer boeiend. Later toen hij terugkwam uit Nederlands Indië pakte hij de cursus weer op. Vedder vertelt dat het hem toen erg veel moeite koste om er weer in te komen. De tuinbouwcursus en, overdag, het werk in een kwekerij beviel wel goed en hij leek zijn draai te vinden. Er was genoeg afwisseling en hij leerde veel (oa rozen kweken). Toen Vedder werd opgeroepen voor de Arbeidseinsatz om in Bremen te gaan werken wist hij op het station van Winschoten te ontkomen aan het transport door stiekem weg te sluipen. Hij verborg zich in het bos en liep 's nachts terug naar Scheemda. Daar was het niet veilig voor hem. Toch verbleef hij tijdens de oorlog in de omtrek van Scheemda en af en toe kwam hij wel eens in het dorp. Als iemand dan vroeg waarom hij niet in Duitsland was vertelde hij dat hij vrijstelling had omdat hij in de groenvoorziening werkzaam was, maar hij had geen vrijstelling op zak. Tijdens de oorlog was Vedder de meeste tijd werkzaam in een ommuurde kwekerij. Naast de kwekerij woonde een hoofdwachtmeester van de Nederlandse politie. Deze man was goed op de hoogte van de plannen van de Duitsers in het Scholtenshuis. Als er onraad was werd Vedder door hem gewaarschuwd en kon hij, evenals vele anderen die gevaar liepen, op tijd een veilig heenkomen zoeken in een schuilplaats tussen twee muren bij een fabriek in Eexta die speciaal was gemaakt door de hoofdwachtmeester. Ook waarschuwde Vedder op aangeven van de hoofdwachtmeester anderen in zijn omgeving die gevaar liepen.

De heer Vedder vertelt dat de hoofdwachtmeester na de bevrijding voor de rechter moest verschijnen en uit zijn functie werd gezet omdat hij landwachters had opgeleid. Vedder werd d…

De heer Vedder vertelt dat de hoofdwachtmeester na de bevrijding voor de rechter moest verschijnen en uit zijn functie werd gezet omdat hij landwachters had opgeleid. Vedder werd dit gewaar toen hij uit Indië terug kwam. Hij zocht de man thuis op samen met een vriend en zag dat de gebeurtenissen hem erg hadden aangegrepen. Vedder vertelt dat de hoofdwachtmeester door zijn werkzaamheden voor de bezetter (het opleiden van landwachters) informatie had kunnen vergaren waardoor velen uit de handen van de Duitsers konden worden gered. De rechter oordeelde anders en de ex hoofdwachtmeester stierf arm zonder pensioen.

De heer Vedder vertelt dat hij tijdens de bevrijding met drie andere jongemannen met de Canadezen en Polen naar Delfzijl trok. Twee kameraden van hem sneuvelden in Delfzijl tijdens…

De heer Vedder vertelt dat hij tijdens de bevrijding met drie andere jongemannen met de Canadezen en Polen naar Delfzijl trok. Twee kameraden van hem sneuvelden in Delfzijl tijdens de gevechten. Hij ruilde zijn geweer (een oude voorlader) met het geweer (een Lee-Enfield) van een Poolse soldaat en keerde na ongeveer een week terug naar Scheemda. Daar zag hij hoe bewakers zich "als viezeriken" gedroegen tegenover opgepakte NSB vrouwen. Hij wilde hier niets mee te maken hebben en ging naar de stad Groningen waar hij zich aanmeldde voor de bevrijding van Nederlands Indië. Het avontuur trok en hij dacht er wellicht een bestaan te kunnen opbouwen. De Japanners hadden zich inmiddels overgegeven en Vedder vertelt dat hij in een oorlog belandde met "peloppers" (opstandelingen / vrijheidsstrijders) aangevuld met overgelopen Japanners en Gurka's. Deze vijand voerde onderling ook strijd. Er woedde een machtsstrijd tussen een communistische fractie en de TRI (Tentara Republik Indonesia, het Indonesische leger). Vedder vertelt dat zijn manschappen soms belandden tussen deze strijdende partijen. Vedder had in eerste instantie voor een jaar getekend in de veronderstelling dat hij mee ging helpen de rust en de orde te bewaren. Hij was dan ook erg verbaasd in een heuse oorlog te belanden en dacht aanvankelijk bij aankomst (per boot) dat het onweerde. Overlevenden van Jappenkampen die ze onderweg oppikten maakten duidelijk dat hij geschut had gehoord en een oorlog in zou gaan. Uiteindelijk diende Vedder drie jaar in Nederlands Indië.

De heer Vedder vertelt dat hij aanvankelijk geen angst voelde. Hij wist niet anders dan dat Nederlands Indië bij Nederland hoorde en kende ……

De heer Vedder vertelt dat hij aanvankelijk geen angst voelde. Hij wist niet anders dan dat Nederlands Indië bij Nederland hoorde en kende vele steden en eilanden van de aardrijkskunde les. Achteraf denkt Vedder dat zijn tijd in Indië goed is geweest voor zijn ontwikkeling. Als hij niet had getekend had hij zijn leven waarschijnlijk gesleten als boerenknecht in Scheemda tegen zijn zin. Vedder kwam met 800 man aan in Soerabaja en verdeeld over verscheidene posten moest een gebied met een omvang van ongeveer de provincies Groningen en Drenthe onder controle worden gehouden. Na enkele dagen sneuvelden enkele Nederlandse militairen waaronder de schoolkameraad van Vedder. De klap kwam hard aan en Vedder cs begonnen zich te realiseren in wat voor wereld ze waren beland. Dit zorgde voor een ommekeer en hij begon anders te denken en te handelen. De vijand kon overal zijn. Een werker op het veld bijvoorbeeld kon je in je rug schieten nadat je voorbij was gelopen vertelt Vedder. Dit zorgde voor een permanente staat van alertheid. Vedder, de commandant werd, had het idee dat jongens die waren ondergedoken tijdens de Tweede Wereldoorlog alerter waren dan de andere militairen.

De heer Vedder vertelt dat de ervaringen in Nederlands Indië de rest van zijn leven totaal hebben bepaald. Zijn houding werd erdoor verande……

De heer Vedder vertelt dat de ervaringen in Nederlands Indië de rest van zijn leven totaal hebben bepaald. Zijn houding werd erdoor veranderd, hij werd deels onverschilliger. Ook wordt hij soms overspoeld door emoties. Nog altijd bezoekt Vedder reünies van oud strijders. Na terugkomst in Nederland in 1951 moest Vedder zich afmelden in Huis Ter Heide bij Utrecht. Inmiddels was hij in Noordbroek al weer naar school gegaan en was hij aan het werk in een kwekerij. Wat later werkte hij nog op een grotere kwekerij waar hij leerde rozen en onderstammen van bomen te kweken. Ook leerde hij rozen sorteren. Zijn oude baas van de groentenkwekerij waar hij tijdens de Tweede Wereldoorlog was ondergedoken kondigde op een dag bezoek aan. De heer Van der Veen van de Winschoter Courant zocht Vedder op en vroeg hem of hij voor hem wilde werken als fruitkweker. Als sociaal voelende mensen wilden hij en zijn echtgenote groepen kinderen ("bleekneusjes") uit het verspreidingsgebied van de Winschoter Courant jaarlijks een aantal weken op een kwekerij laten verblijven. Van der Veen leidde Vedder rond op wat later uit zou groeien tot kwekerij "Veenhove". Vedder nam het aanbod Van van der Veen aan en kreeg veel vrijheid om de kwekerij op te bouwen en uit te breiden.

De heer Vedder vertelt over zijn aankomst in Nederland na drie jaar Nederlands Indië. Hij had het gevoel in een heel andere wereld te komen……

De heer Vedder vertelt over zijn aankomst in Nederland na drie jaar Nederlands Indië. Hij had het gevoel in een heel andere wereld te komen. Alles was geregeld, het voelde alsof iedereen op hem lette. Hij had het er, zeker de eerste twee jaar, erg moeilijk mee. Hij kon zijn draai niet vinden en vond het moeilijk om in het gareel te lopen. Bij zijn vriendin Grietje, die hij voordat hij naar Indië ging al had ontmoet, kon hij zijn verhaal kwijt. Hij had vaak aanvaringen op het werk en had een kort lontje. De oorlogservaringen in Indië speelden steeds door zijn hoofd. Vedder was in Rotterdam aangekomen met de boot. Vandaar was hij per bus naar Scheemda gebracht. Na zes weken moest hij zich melden in Huis ter Heide waar hij werd gedemobiliseerd. Hij kon nog bijtekenen en eventueel een opleiding tot officier gaan volgen, maar dat zag hij niet zitten mede omdat hij nogal wat corruptie zag in het leger. Zijn ouders hadden hem in Indië al laten weten dat hij een cursus kon gaan volgen en nadat hij enigszins was aangekomen ging hij naar de lessen. De leraren hadden begrip voor zijn verleden en vingen hem goed op vertelt Vedder. Zich aanpassen bij een baas vond Vedder veel lastiger.

Op de cursus en in de kwekerij leerde Vedder oa gewassen en soorten uit elkaar te houden, enten en rozen sorteren. Vedder vertelt dat hij ee……

Op de cursus en in de kwekerij leerde Vedder oa gewassen en soorten uit elkaar te houden, enten en rozen sorteren. Vedder vertelt dat hij een keer in een flits met een mes achteruit stak tijdens het rozen sorteren toen iemand achter hem de deur opende. In deze periode was hij erg gespannen en door dit soort gebeurtenissen raakte hij soms de kluts kwijt. Later kreeg Vedder last van nachtmerries over Nederlands Indië. Een speciaal bezoek aan Indonesië droeg veel bij aan de verwerking van zijn ervaringen. Op oudere leeftijd kreeg hij angstdromen over zijn onderduikerstijd.

Een bevriende Oldambtster boer bood Vedder geld aan om een kwekerij te beginnen, maar Vedder durfde het niet aan. Later toen hij op de kweke……

Een bevriende Oldambtster boer bood Vedder geld aan om een kwekerij te beginnen, maar Vedder durfde het niet aan. Later toen hij op de kwekerij van Van der Veen werkte had hij ook veel vrijheid en kon in de praktijk zijn ideeën grotendeels naar eigen inzicht uitvoeren. Van der Veen keek hem niet op de vingers. Hij wilde wel altijd dat de zaken financieel onderling nauwkeurig waren geregeld. Op dat punt merkte Vedder altijd dat Van der Veen uiteindelijk de baas was van de kwekerij. Pas later merkte Vedder dat Van der Veen erg belangrijk voor hem is geweest. Vedder laat weten dat het al die jaren altijd voelde alsof hij aan het werk was op zijn eigen kwekerij. Vedder vertelt dat het kapitaal krachtige echtpaar Van der Veen sociaal voelend was. De heer van der Veen had reuma en verbleef daardoor vaak in Hoenderloo. Als groepen kinderen op de kwekerij logeerden was het kinderloze echtpaar wel altijd aanwezig. Van der Veen was zeer geïnteresseerd in het kweken en stencilde de rapporten van de proefpercelen die de Landbouw Hogeschool in Wageningen op "Veenhove" in gebruik had. Met dit materiaal gaf Vedder lezingen in het Concerthuis in Groningen.

De heer Vedder vertelt dat alle land eerst moest worden gedraineerd toen hij begon op "Veenhove". Het land voor de uitbreiding van "Veenhov……

De heer Vedder vertelt dat alle land eerst moest worden gedraineerd toen hij begon op "Veenhove". Het land voor de uitbreiding van "Veenhove" was door de heer Van der Veen gekocht van boer Takens (?, schrijfwijze onduidelijk). Aanvankelijk waren er ook koeien en varkens op "Veenhove", maar toen Vedder op "Veenhove" kwam te wonen werden de beesten afgeschaft. Vedder had niets met beesten. Vedder had vanaf het begin de beschikking over een tractor. Sproeien gebeurde aanvankelijk met een handpomp. In het begin moest Vedder de grond op de kwekerij leren kennen. Hij moest uitzoeken welke onderstammen bij de Dollardklei op de kwekerij pasten en legt uit hoe hij dit aanpakte. Op het oude gedeelte van de kwekerij deed hij proeven met verschillende boomsoorten en de bomen die hij wilde hebben haalde hij vaak uit Limburg (waar ook kleigrond is). De bomen werden op vaste afstanden gezet en de takken werden gesnoeid en geleid voor optimale belichting. Vedder legt dit proces uit. Oogsten gebeurde mbv een slee met daarop fruitkisten, die werd meegetrokken tijdens de pluk. Vrouwen die hielpen bij de oogst mochten geen lange nagels hebben omdat het fruit dan werd gekneusd wat tijdens de opslag schimmel veroorzaakte. Vedder vertelt dat hij altijd goed op kon schieten met het personeel en andere personen die langs kwamen op "Veenhove".

De heer Vedder vertelt welke appelrassen hij kweekte op "Veenhove" (oa Cox, James Grieve, Goudreinet, Lombards). Hij kweekte ook peren en ha……

De heer Vedder vertelt welke appelrassen hij kweekte op "Veenhove" (oa Cox, James Grieve, Goudreinet, Lombards). Hij kweekte ook peren en had in de oude tuin zoete appels die werden gekocht door oudere mensen die de appels droogden. Vedder heeft ook potgrond verkocht. Vedder vertelt dat hij zichzelf kon ontplooien op de kwekerij. De heer Van der Veen liet hem geworden en toonde weinig bemoeienis. Vedder sproeide vaak 's nachts gif omdat het dan vaak windstil was en bovendien de bijen, die hij ook hield, niet actief waren. Soms kwam Van der Veen dan langs. Vedder legt uit op welke manieren hij kon spuiten / sproeien op de kwekerij (oa vernevelen). Hij gebruikte ook veel DDT en gebruikte vaak geen mondkap omdat hij dat te benauwend vond. De eerste oogsten gingen naar de veiling in de stad Groningen. Eerst met de krantenwagen en later met de bodewagen. ook exporteerde hij fruit naar Duitsland. Vedder ging vaak naar de Betuwe en de Noordoostpolder. Hij vertelt over de fruitteelt in de Noordoostpolder en de kennis die hij opdeed bij deze moderne kwekerijen (oa over koeling). De klei in de Noordoostpolder is veel lichter dan de Dollardklei vertelt Vedder. Hij legt uit hoe de samenstelling van de kleigrond op kwekerij "Veenhove" is. De zware klei was vooral lastig met poten en als er een paal met de hand de grond in moest worden geslagen. Later gebeurde dit machinaal. Een smid hielp Vedder handige verbeteringen aan te brengen mbt materiaal en machines op kosten en met goedkeuring van Van der Veen.

In de winter was de heer Van der Veen meestal in Hoenderloo. Vedder vertelt dat hij hem dan iedere woensdag moest bellen om de gang van zake……

In de winter was de heer Van der Veen meestal in Hoenderloo. Vedder vertelt dat hij hem dan iedere woensdag moest bellen om de gang van zaken te bespreken. Vedder beurde zelf het geld voor het verkochte fruit. Zijn vrouw (Grietje) beurde 10 % van de omzet. Vedder had een vast (basis) loon en kreeg daar bovenop provisie afhankelijk van de hoeveelheid verkocht fruit. Een hectare leverde zo'n 20.000 - 30.000 kilo appels op, afhankelijk van het weer en de wijze van uitdunnen. Vedder vertelt dat het uitdunnen op een gegeven moment plaats vond dmv het spuiten van gif waardoor de eerste bloei van de boom viel en de tweede bloei de oogst leverde. Ook bemesting gebeurde op "Veenhove" een tijd deels dmv besproeiing uitgevoerd door de Landbouw Hogeschool Wageningen bij wijze van proef, maar dit leverde geen positief resultaat op. Vedder vertelt over ziekte die hij op appels heeft gehad op "Veenhove" (stippen op de Cox appels agv kalkgebrek).

In het begin werd het werk op de kwekerij uitgevoerd met de hand, maar gaandeweg kwamen er steeds meer machines vertelt de heer Vedder. Zo w……

In het begin werd het werk op de kwekerij uitgevoerd met de hand, maar gaandeweg kwamen er steeds meer machines vertelt de heer Vedder. Zo werd er bijvoorbeeld een aangepaste grasmaaier gemaakt die het gemaaide gras onder de rij bomen neer gooide zodat agv rotting het bodemleven werd gestimuleerd wat de bodem gesteldheid verbeterde (oa betere drainage). De heer Vedder gaf ook lezingen meestal in de herfst voor oa collega kwekers en personeel van de Landbouw Hogeschool uit Wageningen. Hij vertelde dan oa over nieuwe appelrassen. Vedder somt een aantal appelrassen op die hij in die periode op de kwekerij had (oa Ingrid Marie) en vertelt over hun specifieke kwaliteiten en kenmerken. Zelf heeft hij nooit een nieuw appelras gekweekt. Op de proefpercelen van de Landbouw Hogeschool Wageningen op "Veenhove" werd wel geexperimenteerd met het kweken van nieuwe rassen. Op de oude tuinen van "Veenhove" verzamelde Vedder met personeel uit Wageningen oa vlinders en insecten. In de winter ging hij op bezoek in Wageningen. Zo leerde hij veel bij oa over wormen en bodemgesteldheid.

De heer Vedder vertelt dat hij altijd veel met gif heeft gewerkt, misschien achteraf gezien wel te veel. In de loop der jaren werd veel gif ……

De heer Vedder vertelt dat hij altijd veel met gif heeft gewerkt, misschien achteraf gezien wel te veel. In de loop der jaren werd veel gif verboden (oa DDT). Zeker in de begin periode wisselde Vedder veel ervaringen met nieuwe gif soorten / bestrijdingsmiddelen uit met andere kwekers. Er kwam in die tijd veel nieuws op de markt. Onderling zagen de kwekers elkaar niet echt als concurrent vertelt Vedder. Vedder deed niet aan het mengen van verschillende soorten gif omdat dat chemische reacties kon opleveren die niet gewenst waren en de planten schade toe brachten. Zijn kennis van scheikunde kwam daarbij van pas. Andere kwekers mengden wel eens gif zodat ze minder vaak hoefden te spuiten. Vedder had daarbij wel de luxe dat zijn baas (Van der Veen) vermogend was en de kosten betaalde. Vedder moest wel altijd uitleggen aan Van der Veen wat de uitwerking van het gif was en hoe het werkte. Hij vertelt dat hij door Van der Veen een keer op de vingers werd getikt tijdens het selecteren van appelen die Van der Veen wilde weggeven. De appelen waren te klein om weg te geven aldus Van der Veen. Vedder kon goed overweg met Van der Veen. Van der Veen deed zelf de onderhandelingen op oa de veiling bij grotere partijen. Met mevrouw Van der Veen, die wat kunstzinnig was aangelegd, was de omgang wat minder soepel. Het echtpaar Van der Veen had geen kinderen wat volgens Vedder van invloed was op manier waarop ze met elkaar omgingen.

Mevrouw Vedder hielp ook mee op de kwekerij vertelt Vedder. Snoeien deed hij altijd zelf want dat vertrouwde hij niemand toe. Ook vader Vedd……

Mevrouw Vedder hielp ook mee op de kwekerij vertelt Vedder. Snoeien deed hij altijd zelf want dat vertrouwde hij niemand toe. Ook vader Vedder hielp wel mee evenals een man uit Blijham. Mensen die hielpen op de kwekerij of personeel uit Wageningen aten en dronken altijd mee op de kwekerij. De oogsttijd begon in augustus (James Grieve). Als appels / sinaasappels warm worden (bijv. door zon na een nachtvorstje, of door ze op te wrijven) komen de suikers vrij en wordt de smaak zoeter legt Vedder uit. Een appel krijgt dan ook vaak een blosje.

De heer Vedder vertelt dat het verleggen van een weg en de aanleg van een rondweg rond Winschoten het einde betekende van kwekerij "Veenhove……

De heer Vedder vertelt dat het verleggen van een weg en de aanleg van een rondweg rond Winschoten het einde betekende van kwekerij "Veenhove". Deze veranderingen doorsneden het terrein van "Veenhove" en mevrouw Van der Veen (de heer Van der Veen was inmiddelsl overleden) besloot de grond te verkopen. Vedder kreeg dit slechte nieuws op een morgen volkomen onverwacht te horen van mevrouw Van der Veen. Hij was toen begin vijftig en had zo'n 25 jaar op "Veenhove"gewerkt. Een lening van de bank om voor zichzelf te beginnen kon hij niet krijgen. Hij kon niemand vinden die garant kon staan vanwege de risico's in de fruitteelt (nachtvorst met als gevolg misoogst). Hij kon uiteindelijk wel op "Veenhove" blijven wonen. Een aanstelling op een kwekerij in Limburg sloeg hij af, evenals andere aanbiedingen zoals nachtwaker. Vedder belandde tot zijn spijt als bedrijfsleider bij een kwekerij voor tuinaanleg en tuinonderhoud. Zijn werkterrein was Groningen en een gedeelte van Drenthe. Het bedrijf had oa de PTT, EGD en de Rijksgebouwendienst als klant. Vedder moest weer met de schep werken ipv met machines en had niet meer de vrijheid die hij gewend was geweest op "Veenhove". Ook het ongeschoolde personeel waarover hij was aangesteld beviel hem weinig. Vedder vertelt dat hij blij is dat hij nog op "Veenhove" woont, want hij houdt niet van drukte en veel mensen om zich heen, dan voelt hij zich erg ongemakkelijk. Wellicht een overblijfsel van de Tweede Wereldoorlog en zijn tijd in Nederlands Indië denkt Vedder. Hij laat blijken dat deze oorlogservaringen nog steeds doorwerken in zijn leven. Hij bewaart nog altijd de kogel die zijn schoolvriend doodde in Nederlands Indië.

De heer Vedder laat een oude luchtfoto zien van kwekerij "Veenhove" en vertelt wat erop te zien is en welk deel wanneer is gebouwd af aangel……

De heer Vedder laat een oude luchtfoto zien van kwekerij "Veenhove" en vertelt wat erop te zien is en welk deel wanneer is gebouwd af aangelegd. Hij vertelt dat Van der Veen een naast gelegen stuk land wilde kopen van de heer Van Dam om "Veenhove" te kunnen uitbreiden. Van Dam was joods en wilde aanvankelijk niet verkopen aan een christen, maar bedacht zich later. Het stuk grond werd vanaf toen "Jodenland" genoemd. De naam "Veenhove" is een samentrekking van Van der Veen en Hovenga / Hovinga, de echtgenote van de heer Van der Veen.