Eltje Dijkema is in 1935 in Wagenborgen geboren en woont zijn hele leven al in zijn ouderlijke boerderij. Zijn vader is begonnen met een stelmakerij en had een meubelwinkel in het …

Eltje Dijkema is in 1935 in Wagenborgen geboren en woont zijn hele leven al in zijn ouderlijke boerderij. Zijn vader is begonnen met een stelmakerij en had een meubelwinkel in het voorhuis. Stelmakers maakten van oudsher de boerenwagens, kiepkarren en repareerden bij mensen thuis de houten pompen. Dijkema heeft als jongen van 12 jaar het stelmaken geleerd. Hij heeft hier nooit een cursus voor gevolgd. Wel vaktekenen voor het meubelmaken. Daar wist hij namelijk niets van. En de theorie ook niet. Zijn diploma's meubelmaken, meubels en woningen stofferen heeft hij gehaald. Diikema laat een houten kistje zien dat hij heeft moeten maken voor het examen meubelmaken. Dijkema's vader is in 1964 overleden en toen nam hij de zaak over tot zijn pensioen. De stelmakerij was aan de ene kant van de weg en aan de overkant zat de smid. Die zorgde voor onderdelen en de bevestiging van het wiel. De stelmaker moest het wiel zo rond mogelijk maken, anders kwam de smid in de problemen met de hoepel zegt Dijkema. Klanten kwamen langs en dan bekeek Dijkema of dat werk voor de stelmakerij of de meubelmakerij was. Dijkema maakte met zijn vader ook lijkkisten voor Weiwerd en Heveskes die ze met een fietskar wegbrachten. 's Ochtends als er een bericht kwam dat iemand was overleden, timmerden ze een kist. Van vuren of van eikenhout. In het eerste geval een eenvoudige kist en in het laatste geval een met een iets duurder beslag. 's Avonds werd die dan bezorgd bij de overledene. In de oorlog als een boer in de oogsttijd een kapotte disselboom had, kon de stelmaker hem wel helpen, maar dan moest de boer een eigen boom omzagen voor het hout, want dat was in die tijd niet meer voorradig. Dijkema constateert dat het stelmaken inmiddels feitelijk een uitgestorven vak is geworden.