Lotgevallen van 11-jarige jongen die er vanuit zijn woonhuis op het Groningse platteland in het late najaar/vroege voorjaar per fiets op uitgaat om eieren te halen op De Straat. Hij veronderstelt(?) dat hiermee kennelijk de hoofdweg in zijn woonplaats is bedoeld. Hij neemt een rieten mand mee om de eieren te vervoeren. Zijn expeditie wordt een aaneenrijging van moeilijkheden en teleurstellingen: om bij De Straat te komen moet hij eerst over een modderige landweg vol natte kuilen fietsen waar hij een keer valt; hij moet – met fiets en al – een smalle plank over een sloot passeren en, uiteindelijk aangekomen op de provinciale hoofdweg, kan hij, al zoekend, nergens iets vinden om eieren te kopen. Een volwassen passant zegt het wel te weten en tekent hem op een bloknoot-papier een route die hem naar een landhuis brengt, midden in het bos. Hij belt aan maar de opendoende huishoudster stuurt hem weg. De jongen verscheurt boos de routebeschrijving en fietst kwaad terug naar huis waar hij zijn beklag doet bij zijn moeder. Deze moet eerst een beetje lachen, maar troost hem daarna en legt uit waar De Straat precies is: van hun eigen huis uit slechts enkele huizen verderop! De jongen vertrekt – goed gehumeurd – opnieuw, lopend en met de mand zwaaiend en vindt snel – breed lachend – het toegangshek van eierhandel (?) De Straat.